Ailesiyle birlikte yaşarken evden kaçtığını belirten 12- 18 yaş arasındaki çocukların algıladıkları sosyal destek ve demografik değişkenlerin incelenerek bunların çocukların evden kaçma davranışına olan etkisinin ortaya konulmasına yönelik yapılan bu çalışmaya 79 kız 31 erkek olmak üzere 110 çocuk katılmıştır. Araştırmanın amacına yönelik Sosyal İlişki Unsurları Ölçeği ve görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma verileri Antalya Çocuk Şube Müdürlüğü’nde 12 aylık süreçte toplanmıştır. Elde edilen veriler SPSS programı ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgular değerlendirildiğinde evden kaçan kız çocuklarının daha önce evden kaçma sayıları ile evden kaçan erkek çocuklarının daha önce evden kaçma sayıları arasında anlamlı farklılık bulunduğu tespit edilmiştir. Evden kaçan çocukların algıladıkları aile sosyal desteği ile arkadaş sosyal desteği arasında anlamsal farklılık bulunduğu ve arkadaş desteğinin daha fazla olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmaya dâhil edilen çocukların %45,3’ü daha önce evden kaçma davranışını en az bir kez sergilediği saptanmıştır. Evden kaçan çocuklara yönelik işlemleri yapan birimlerde sosyal hizmet uzmanı, psikolog veya aile danışmanı istihdam edilerek ilk görüşmenin ve danışmanlığın bu meslek elamanları tarafından yapılması, evden kaçan çocuk ve ailelere yönelik aile destek ve aile danışmanlığı sistemleri oluşturulması, evden kaçma davranışını ortaya çıkaran nedenlerin ortadan kaldırılması ve bu davranışın sergilenmesinden sonra ortaya çıkan eğitim sorunlarının önemli olmasından dolayı okul sosyal hizmetinin uygulanmaya konması önerilmiştir.
Çay, M. (2016). Evden Kaçan Çocukların Sosyodemografik Özellikler ve Algıladıkları Sosyal Destek Açısından İncelenmesi. 3rd International Congress On Socialsciences, Chına To Adriatic Congress Book içinde (s. 145-158). Antalya: IKSAD.
Bir yanıt bırakın